Living in the UK
Door: Alexander
Blijf op de hoogte en volg Alexander
06 Maart 2010 | Verenigd Koninkrijk, Bristol
***(dit bericht is geschreven in mei 2008 )***
De laatste keer dat ik van me heb laten horen is alweer een maand of acht geleden. Toen zat ik in Oeganda en had ik nog een halve reis voor de boeg. Nu zit ik in Engeland. Net iets minder avontuurlijk, maar het is wederom voor een goed doel. Namelijk mijn afstuderen!
Toen ik in november terugkwam stonden mij twee zaken te doen. Ten eerste hadden we nog een aantal verplichtingen richting AfricAlive en de sponsoren die geregeld moesten worden. Ten tweede moest ik zo snel mogelijk een afstudeerplek regelen omdat ik in januari al wilde beginnen. Na een aantal telefoontjes met mijn afstudeerbegeleider kreeg ik de kans om naar Rolls-Royce in Engeland te gaan om te werken aan het LiftSystem van de Joint Strike Fighter. Ik wist op dat moment nog niet precies wat de opdracht inhield, maar dit leek een kans te mooi om te laten liggen. Na wat informatie ingewonnen te hebben besloot ik het er dan ook op te wagen, en 14 januari zou mijn eerste werkdag worden.
Een paar dagen voor mijn vertrek ben ik nog vier dagen naar Rome gegaan met Ximena, die voor drie maanden naar Nederland was gekomen. Hier kreeg ik, vier dagen voor mijn vertrek naar Engeland, een sms vanuit Engeland dat het afstuderen niet door kon gaan. Er was een personeelsreductie op komst bij Rolls-Royce, en er was geen plaats meer voor een afstudeerder. Na een aantal telefoontjes en emails de deur uit gedaan te hebben kreeg ik 24 uur later, staand in het Vaticaan onder de koepel van de Sint-Pieter, het verlossende bericht. Er was een misverstand en ik kon alsnog komen. Halleluja! Zou Hij dan toch bestaan… ;)
Twaalf januari was het dan eindelijk zover. Ik vloog naar Bristol, mijn thuis voor de komende tien maanden. Ximena ging met me mee, en zou nog een maand bij mij blijven wonen, om daarna terug te vliegen naar Bolivia.
Op het vliegveld werden we opgehaald door Kristof Byttebier, een Delftsche student die ik op zou gaan volgen, en een erg aardige vent. Hij zou mij de eerste week rondleiden op Rolls-Royce, en mij zo een vliegende start geven. Ik kon gelukkig ook zijn kamer overnemen in het noorden van de stad, niet ver van mijn werk. Deze kamer bevindt zich in de wijk Horfield, een beetje het Oruro van Bristol (zo weten enkele onder u vast en zeker waar ik het over heb). De kamer is niet veel groter dan zes vierkante meter en dit huur ik voor het luttele bedrag van 300 pound! Hier woon ik met drie engelse jongeren die alledrie al werken (Karen is lerares op een school en ligt, als ze niet werkt of koekjes aan het eten is, te slapen op haar bed; Ben is telefoniste en als hij niet werkt speelt hij full-time computerspelletjes; de laatste is Matt en werkt als tele-marketeer. Zijn hobbies zijn hardop tegen zichzelf praten en ruzie maken over de telefoon met zijn vriendin. Op het eerste gezicht niet het meest sociale en initiatief rijke trio, maar na een paar maanden met ze samengewoond te hebben… Tja, wat zal ik erover zeggen. Als je niets positiefs over iemand kan zeggen, dan kun je beter je mond houden. Spreken is zilver, zwijgen is goud, en meer van die spreekwoorden.
In Bristol zit het hoofdkantoor van de militaire tak van Rolls-Royce, Defence Aerospace. Zij zijn de tweede grootste militaire vliegtuigmotoren producent ter wereld, en de grootste van Europa. Zij leveren de motoren voor o.a. de Apache, de Eurofighter de Harrier Jumpjet en nog velen anderen. Ik werk bij het LiftSystem programma waar het LiftSystem wordt ontwikkeld voor het Joint Strike Fighter STOVL (Short Take-Off and Vertical Landing) programma. Met dit systeem kan de JSF verticaal landen.
De voornaamste reden dat ik nu, na goed vier maanden, pas een bericht schrijf is omdat ik nu pas een beetje begin te snappen wat ik aan het doen ben op mijn werk. Het duurt altijd even om een goed overzicht te krijgen van een nieuw bedrijf en al haar processen, en zo ook hier. Mijn opdracht is het (her-)ontwerpen en managen van het risico management proces. Om jullie niet te vervelen met saaie details zal ik het hier verder bij houden. Dit mogen jullie in december tijdens mijn afstudeerpraatje allemaal aanhoren ;)
De laatste maanden zijn er ook veel mensen langs geweest. Zo ben ik met Sjoerd naar Ierland geweest, en met Gunnar, Reinout, Peter en Thijs een weekend naar London, waar ik met deze jongens uiteraard twee nachten in het Hilton hotel heb overnacht. Daarnaast zijn mijn (oud-)huischgenoten nog langsgeweest. Twee weken geleden was Agnes hier voor een heel gezellig weekend, en vorige week mijn ouders. Een tijdje geleden alweer waren mijn broer Rolf, zus Sylvia en schoonzus Tessa ook hier. Met deze laatste drie ga ik binnenkort naar Californie voor een welverdiende vakantie. Maar daarover later meer!
De komende tijd komen er nog meer mensen langs uit Nederland. Hoe mooi! Iedereen die de moeite neemt om langs te komen voor een onvergetelijk weekend wil ik bij deze bedanken! Ik waardeer het enorm!
Goed, dit was het alweer. Voor de stervelingen die mij te erg missen, maar er geen paar euro voor over hebben om langs te komen: 21-23 juni ben ik in het land voor een bliksembezoek (ik moet nog even een mondeling tentamen inkoppen). Overdag moet ik helaas leren in de TU bieb, maar voor de avonden mag je me zeker uitnodigen, MITS je voor me kookt. Immers… voor niets gaat de zon op!
Cheers!
Ps. Een kaartje sturen mag altijd, of je kunt me bellen op Skype of mijn mobiel.
Alexander Heynen
122 Keys Avenue
BS7 0HL, Bristol
United Kingdom
T: +447527581830
De laatste keer dat ik van me heb laten horen is alweer een maand of acht geleden. Toen zat ik in Oeganda en had ik nog een halve reis voor de boeg. Nu zit ik in Engeland. Net iets minder avontuurlijk, maar het is wederom voor een goed doel. Namelijk mijn afstuderen!
Toen ik in november terugkwam stonden mij twee zaken te doen. Ten eerste hadden we nog een aantal verplichtingen richting AfricAlive en de sponsoren die geregeld moesten worden. Ten tweede moest ik zo snel mogelijk een afstudeerplek regelen omdat ik in januari al wilde beginnen. Na een aantal telefoontjes met mijn afstudeerbegeleider kreeg ik de kans om naar Rolls-Royce in Engeland te gaan om te werken aan het LiftSystem van de Joint Strike Fighter. Ik wist op dat moment nog niet precies wat de opdracht inhield, maar dit leek een kans te mooi om te laten liggen. Na wat informatie ingewonnen te hebben besloot ik het er dan ook op te wagen, en 14 januari zou mijn eerste werkdag worden.
Een paar dagen voor mijn vertrek ben ik nog vier dagen naar Rome gegaan met Ximena, die voor drie maanden naar Nederland was gekomen. Hier kreeg ik, vier dagen voor mijn vertrek naar Engeland, een sms vanuit Engeland dat het afstuderen niet door kon gaan. Er was een personeelsreductie op komst bij Rolls-Royce, en er was geen plaats meer voor een afstudeerder. Na een aantal telefoontjes en emails de deur uit gedaan te hebben kreeg ik 24 uur later, staand in het Vaticaan onder de koepel van de Sint-Pieter, het verlossende bericht. Er was een misverstand en ik kon alsnog komen. Halleluja! Zou Hij dan toch bestaan… ;)
Twaalf januari was het dan eindelijk zover. Ik vloog naar Bristol, mijn thuis voor de komende tien maanden. Ximena ging met me mee, en zou nog een maand bij mij blijven wonen, om daarna terug te vliegen naar Bolivia.
Op het vliegveld werden we opgehaald door Kristof Byttebier, een Delftsche student die ik op zou gaan volgen, en een erg aardige vent. Hij zou mij de eerste week rondleiden op Rolls-Royce, en mij zo een vliegende start geven. Ik kon gelukkig ook zijn kamer overnemen in het noorden van de stad, niet ver van mijn werk. Deze kamer bevindt zich in de wijk Horfield, een beetje het Oruro van Bristol (zo weten enkele onder u vast en zeker waar ik het over heb). De kamer is niet veel groter dan zes vierkante meter en dit huur ik voor het luttele bedrag van 300 pound! Hier woon ik met drie engelse jongeren die alledrie al werken (Karen is lerares op een school en ligt, als ze niet werkt of koekjes aan het eten is, te slapen op haar bed; Ben is telefoniste en als hij niet werkt speelt hij full-time computerspelletjes; de laatste is Matt en werkt als tele-marketeer. Zijn hobbies zijn hardop tegen zichzelf praten en ruzie maken over de telefoon met zijn vriendin. Op het eerste gezicht niet het meest sociale en initiatief rijke trio, maar na een paar maanden met ze samengewoond te hebben… Tja, wat zal ik erover zeggen. Als je niets positiefs over iemand kan zeggen, dan kun je beter je mond houden. Spreken is zilver, zwijgen is goud, en meer van die spreekwoorden.
In Bristol zit het hoofdkantoor van de militaire tak van Rolls-Royce, Defence Aerospace. Zij zijn de tweede grootste militaire vliegtuigmotoren producent ter wereld, en de grootste van Europa. Zij leveren de motoren voor o.a. de Apache, de Eurofighter de Harrier Jumpjet en nog velen anderen. Ik werk bij het LiftSystem programma waar het LiftSystem wordt ontwikkeld voor het Joint Strike Fighter STOVL (Short Take-Off and Vertical Landing) programma. Met dit systeem kan de JSF verticaal landen.
De voornaamste reden dat ik nu, na goed vier maanden, pas een bericht schrijf is omdat ik nu pas een beetje begin te snappen wat ik aan het doen ben op mijn werk. Het duurt altijd even om een goed overzicht te krijgen van een nieuw bedrijf en al haar processen, en zo ook hier. Mijn opdracht is het (her-)ontwerpen en managen van het risico management proces. Om jullie niet te vervelen met saaie details zal ik het hier verder bij houden. Dit mogen jullie in december tijdens mijn afstudeerpraatje allemaal aanhoren ;)
De laatste maanden zijn er ook veel mensen langs geweest. Zo ben ik met Sjoerd naar Ierland geweest, en met Gunnar, Reinout, Peter en Thijs een weekend naar London, waar ik met deze jongens uiteraard twee nachten in het Hilton hotel heb overnacht. Daarnaast zijn mijn (oud-)huischgenoten nog langsgeweest. Twee weken geleden was Agnes hier voor een heel gezellig weekend, en vorige week mijn ouders. Een tijdje geleden alweer waren mijn broer Rolf, zus Sylvia en schoonzus Tessa ook hier. Met deze laatste drie ga ik binnenkort naar Californie voor een welverdiende vakantie. Maar daarover later meer!
De komende tijd komen er nog meer mensen langs uit Nederland. Hoe mooi! Iedereen die de moeite neemt om langs te komen voor een onvergetelijk weekend wil ik bij deze bedanken! Ik waardeer het enorm!
Goed, dit was het alweer. Voor de stervelingen die mij te erg missen, maar er geen paar euro voor over hebben om langs te komen: 21-23 juni ben ik in het land voor een bliksembezoek (ik moet nog even een mondeling tentamen inkoppen). Overdag moet ik helaas leren in de TU bieb, maar voor de avonden mag je me zeker uitnodigen, MITS je voor me kookt. Immers… voor niets gaat de zon op!
Cheers!
Ps. Een kaartje sturen mag altijd, of je kunt me bellen op Skype of mijn mobiel.
Alexander Heynen
122 Keys Avenue
BS7 0HL, Bristol
United Kingdom
T: +447527581830
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
