Back to business

Deze twee jonge heren zijn van mening dat het zuiden van China extreem ontspannend is en een aanrader voor 'Jan en alleman'. Het is dan ook niet toevallig dat we Jan en kornuiten tegenkwamen in Yangshuo, er zijn daar veel Nederlanders. Onze laatste dag hebben wij rustig doorgebracht met veel eten en internetten. Laat in de middag vertrokken we we met de bus (ondertussen maakt een Chinees achter mij een walgelijk 'keelgeluid' en deponeert zijn overtollig slijm gewoon op de vloer van het internet cafe, dit is verre van ongewoon, maar went NOOIT) naar Guilin. Deze reis duurde ruim een uur en hier moesten we de volgende bus pakken naar Liuzhou, wat een belangrijke treinverbinding is in zuid China. De reis van hier naar Zhangjiajie was ongeveer 12uur en daar hebben we enigszins kunnen slapen, maar niet van harte.
We kwamen de volgende dag rond de middag aan in Zhangjiajie (ik word al bijna bekwaam in lange plaatsnamen). Daar was een fantastisch reisbureau dat ons een 'mooi' aanbod deed voor anderhalve dag in Wulingyuan park rondtrekken, hotel, gids en vervoer in het park.
Onze gids hebben we al snel Mr. Hankey genoemd, voor ingewijden in de tekenfilmwereld een bekend begrip, omdat hij niet heel competent was. Zijn engels werd ook steeds slechter naarmate wij ons irriteerden aan zijn organisatie nadat zij WEER iets niet waren nagekomen. Dezelfde middag hebben we onze spullen dus afgegooid in het hotel en zijn we naar het park gelopen en hebben daar een kabelbaan naar de eerste top genomen. Dit was op 800m en daar hebben we helemaal rond de top gelopen voor, ja het wordt echt een cliche, geniale uitzichten.
Langzaamaan werden we erg moe van het vele en snelle reizen, waar we onrustig en slecht hebben geslapen. Ook het rondlopen en klimmen komt de energie niet ten goede. Dus gingen we op tijd naar bed, na een dramatisch avontuur in een 'restaurant'. Ze verstonden ons niet en na 20minuten leek het haar een goed idee het engelse menu te pakken... Toen hebben we wel lekker gegeten en goed (ja rijst, aardappel en groenten met sojasaus). De lust naar westers voedsel en zijn geordenheid (hygiene) begint langzaam enorme proporties aan te nemen.
We gingen dan ook vroeg slapen en moesten er nog vroeger uit en hadden die ochtend dan ook niet het gevoel uitgerust te zijn voor deze lange en zware dag, wat het ook echt bleek te zijn.
We begonnen te lopen en er kwam geen einde aan. We dachten rond het park te lopen en ergens een kabelbaan aan te treffen om ons naar de piek van bijna 1200m te brengen. Maar Mr. Hankey leidde ons naar 'the highest natural bridge in the world' (dat moeten we opzoeken, want in China roepen ze wel meer. Deze brug lag dus op het hoogste punt en er kwam !*$%@#*! geen einde aan de trappen....
Boven aangekomen hebben we al de pieken afgelopen met in mijn optiek (Rolf) het mooiste uitzicht van de hele vakantie! De rotsformaties waren verticale pieken van honderden meters hoog en erg smal. Het leek wel een bos van luciferrotsen hoog de lucht in. Buiten al de Chinese tourgroepen om was het fantastisch, maar slopend.
Onderweg vertelde Mr. Hankey ons over alle rotsen die leken op vlinders, geliefden, barende aapjes, opgevouwen bloemen of 5 dames. Wij vonden het allemaal lijken op rotsen met bomen erop, maar Chinezen schijnen dit erg fascinerend te vinden, zodat door China Mobile gesponsorde borden erbij staan met tekst en uitleg van deze geniale vergelijkingen...

Op het einde van deze tocht belandden we om 16.15u aan bij ons hotel waarna we onze spullen pakten en met de bus terug gingen naar Zhangjiajie. Na geld te hebben opgenomen, een bak noedels naar binnen te hebben gewerkt en nog even gedag te hebben gezegd van het reisbureau zaten we weer in de trein naar Huaihua.
Om nog even terug te komen op het afscheid van het reisbureau, daar zat de eigenaresse die ineens geen engels meer sprak na onze, uiteraard genuanceerde, kritiek op haar reisbureau. Na wat loze dreigementen jegens haar bureau keek ze eindelijk verontwaardigd en beledigd genoeg in onze ogen zodat wij met een gerust gevoel naar Huaihua konden. Kreten van Mr. Hankey als '...but she's the BOSS..', waren de krenten in de pap!
De reis naar Huaihua was 'slechts 4,5uur dus kwamen we daar aan om 11.00u. In dit stadje wonen 'slechts' 5miljoen mensen!
We gingen er ook vanuit dat we hier een hotel moesten nemen en de volgende dag om 11.00u de trein naar Chongqing konden pakken. Dus hoopten we alvast kaarten te kunnen kopen voor de volgende dag.... Dat werd een heel avontuur! De beambten waren zeer behulpzaam nadat we ze in het Chinees (Lonely Planet) lieten zien dat we naar Chongqing wilden en toen moesten we bij ze komen zitten. We mochten niet weg, maar we konden geen kaarten kopen. Na een halfuur begrepen we dat er om 00.09u een trein kwam die naar Chongqing ging, maar of het slaap- of zitplaatsen waren werd ook al niet duidelijk. Net voor de trein arriveerde werden we naar het perron geleid en uiteindelijk de trein in. In de restauratiewagon werd overleg gepleegd en ons een mooi aanbod gedaan van slechts 600Yuan (60euro) voor softsleepers... We begonnen zenuwachtig te lachen en wilden weggaan, toen vertelden ze ons dat er ook hardsleepers waren voor 200Yuan per stuk, wat wij nog veel vonden, maar de trein was ondertussen al vertrokken, dus konden we er niet meer uit. We dachten opgelicht te worden, maar het werd al snel duidelijk dat het een normale prijs was, aangezien het een treinreis was van 18uur. Het mooie was, dat hadden we 's nachts niet door, dat we sliepen in de afgesloten personeelswagon met conducteurs, bewaking en politie. Het was dus en luxe en veilig. Deze nacht hebben we dan ook heerlijk lang geslapen en waren we relatief uitgerust. Het was wel een lange zit, maar we hadden dus weer extreem snel gereisd, wat een beetje ons credo begint te worden.
Toen de trein eindelijk het station van Chongqing aandeed gingen we bijna gestrekt van de honger (we hadden alleen wat noedels gegeten en het duurde langer dan verwacht) en snakten naar iets westers. Op het treinstation bleek het nogal moeilijk voor de chauffeurs ons naar het hotel te brengen, dus na veel 'gehassle', wisten we een bus te bemachtigen. In het hotel aangekomen, eindelijk, konden we ons opfrissen (ja dat was inderdaad nodig) en wat gaan internetten. Voor we bij ons hotel aankwamen echter, liepen we op een mcdonalds en daar hebben we als twee onbeschofte (ja lees bijna Chinezen) zitten eten naar hartelust! Wat hadden we daar zin in, na zoveel rijst en noedels en wat kan een gele M, die we in Nederland zo vervloeken, toch een verademing zijn. Dit tafereel zouden we een paar keer herhalen in Chongqing. Deze stad wordt gekleurd door de industrie en zijn smog, wat meteen voelbaar is op onze 'tere' longetjes. Hier hebben we tickets geregeld voor de boottocht over de Yangtze rivier door de 3gorges. We hebben echter de 'snelle' boot genomen, aangezien we van veel personen hebben gehoord dat het een tegenvaller kan zijn na het moois uit het zuiden en bovendien hebben we geen zin 3dagen op een boot te zitten (die ook nog eens ellendig schijnt te zijn). We reizen dus niet helemaal naar Wuhan, maar stappen uit in Yichang, wat het einde is van het mooiste stuk. Daarna leidt onze weg naar Xi'an en dan Beijing.

We zijn ondertussen veel wijzer geworden en verlangen terug naar Nederland. Het is aftellen, maar genieten nog van ieder moment. De geordendheid in Nederland kan veel veranderingen en kritiek hebben, maar we zijn er maar wat dankbaar voor. Als je veel mensen hier ziet zitten in hun winkeltjes in een smerige omgeving, dan knijpen we hard in onze handjes voor de enorm bevoorrechte positie waarin wij verkeren.

Foto's volgen snel