De allerlaatste 'loodjes...'

Nou allerbeste mensen, hier zijn we dan: BEI-JING!!! We hebben het gewoon gered [!] en om eerlijk te zeggen leven we in een compleet euforische stemming.

Voordat we naar Beijing reden met de trein hadden we nog een toetje in Xi'an. 's Ochtends vroeg zijn we weer heerlijk gaan ontbijten en zijn we naar een museum gegaan. Dit forest of stone steles museum heeft de grootste collectie in steen gegraveerde teksten van onder andere Confucius uit de Han dynasty. Het was wel leuk om te zien, maar niet heel bijzonder, dus zijn we daar ook redelijk snel doorheen gelopen.
Het museum ligt binnen tegen de stadsmuren aan. We zijn onder de stadsmuur doorgelopen om er verderop op te klimmen. Om alle cliches uit de weg te gaan, laat ik de conclusies deze ene keer aan uzelf. We stonden in het midden van de zuidpoort met aan beide zijden 2km muur. De muur is dus 12m hoog en net zo breed.
We hebben een hondertal meter over de muur gelopen en zijn toen gaan 'dineren' voor de grote reis naar Beijing. Na deze bijzondere perikelen stonden we op het chaotische treinstation van Xi'an, wat druk was en redelijk ellendig vanwege de akelige personen die op onze spullen aan het azen waren. Gelijk hadden ze uiteraard, want we hebben ondertussen een aardige collectie spullen. Hoe geordend het door China ook gaat met het openbaar vervoer (niet cynisch), deze keer hadden we 2uur vertraging. Gelukkig kwamen we deze heelhuids door en zaten we al snel in een meer dan luxe treinstel, waar we de twee bovenste bedden bekleedden. Hierdoor konden we onze tassen aan onze hoofdeinden perfect kwijt en zat alles WEER mee. De reis verliep ontspannen en vlekkeloos en in een kleine 12uur kwamen we op onze laatste bestemming aan: BEIJING!!!!
Het was een aardig eind vanaf het treinstation naar ons hostel, wat gesierd wordt door personeel dat @#$!%&* is. Daar waren we dus snel klaar mee, maar een ander hotel was voor ons geen optie. We hadden geen zin om nu al te moeten verhuizen. Omdat het pas rond de middag was besloten we om maar meteen naar Tiananmen plein te gaan en de verboden stad te bezoeken. Daar troffen we het maar al te bekende plaatje aan van Mao's portret tegen de verboden stad uitkijkend op zijn mausoleum op Tiananmen plein. Dit eerste gebouw dat prijkt met het portret van deze... (let history judge this man) zijn we opgelopen voor een prachtig uitzicht op het, redelijk tegenvallend, Tiananmen plein. We hadden het groter verwacht, maar halverwege wordt het gebroken door het, al eerder vermelde, mausoleum van Mao Zedong.
De verboden stad (wat overigens een overstatement is ;) ) is erg mooi en de rode muren geven een zeer warme indruk. Het is indrukwekkend omdat het zo'n uitgestrekt terrein is in het hartje van Beijing. De architectuur en historische significantie maken het beeld compleet. We konden ons al snel voorstellen waarom de laatste keizer (Pu Yi) zich opgesloten voelde ondanks de grootte van het complex. Achter de verboden stad ligt een symmetrische berg waar we opgelopen zijn voor een wonderschoon (die hebben we nog niet gebruikt, toch?) uitzicht op niet alleen de verboden stad, maar ook over heel Beijing. Achter deze 'berg' ligt een erg mooi rustgevend park, waar we even hebben zitten genieten.

Dag twee in Beijing zijn we meteen naar de nederlandse ambassade gegaan waar onze terug tickets lagen te prijken. Deze gerusstelling was een pak van ons hart en de dame daar was zeer vriendelijk. Ze vertelde ons even waar we bitterballen konden eten, en nog veel belangrijker: belgisch bier drinken (kroeg the Tree)! Direct na deze ambassade zijn we naar de noord koreaanse ambassade gegaan, omdat Rolf daar iemand wilde spreken voor een mogelijk toekomstig reisje daarnaartoe met de studievereniging. De mensen daar waren zeer vriendelijk en na een persoonlijke uitnodiging voor een paar dagen later te hebben afgeslagen hebben we contact gegevens uitgewisseld. Hij kon in 2 dagen een visum regelen en er zijn nu jongeren voorstellingen in Pyongyang. De dag erna mailde hij mij (Rolf) en nodigde ons weer uit om GRATIS op Pyongyang te vliegen met Koryo air... Zo'n uitnodiging is zeldzaam geniaal, maar helaas hebben we een single-entry visum voor China en kunnen we nooit zo snel een nieuwe regelen... Maar contact is gelegd!
Dezelfde avond zijn we heerlijk gaan eten in een westerse uitgaansstraat (Sanlitun). Daar hebben we lekker gegeten en een Heineken biertje gedronken en lagen we weer enigszins op tijd in bed.
Hier kwamen een paar dagen waarin we steeds uitstelden om de grote muur te beklimmen, het was erg ontspannend en 3maanden intensief sightseeing is vermoeiend voor de ogen (wat een luxeproblemen!?). Deze dagen hebben we gesierd met winkelen in Xiu Shui silkmarket. Dit departementgebouw van 5 verdiepingen bestaat uit allerlei kleine stalletjes met alle soorten nepkleding, horloges, zonnebrillen en verder alle andere soorten prullaria. Uiteraard hebben we ons kennersoog erop geworden en wat inkopen gedaan na keihard onderhandelen, waar we echt veel lol in hebben gekregen.
Eerst vroegen we wat westerse mensen voor prijsindicaties, waar we al meteen ruim onder zaten :D met onze keiharde 'methoden'.
Vrijdag en zaterdagavond zijn deze twee kerels 'op stap' gegaan in onze stamkroeg (ja nu al) the Tree. De vrijdagavond was rustig en hebben we het niet laat gemaakt, maar de zaterdagavond...
Deze zaterdagavond gingen we weer naar The Tree en na een half biertje werden we al aangesproken door een meisje uit een groep met een dik amerikaans accent. Waar we vandaan kwamen en dat ze weg ging naar een house warming party van haar zweedse vriend en zijn engelse vriendin, of we mee wilden? Na wat aarzelen zijn mee gegaan naar dit uitermate suffe feest. Het was een nieuw, vrij luxe appartement waar westerse mensen zaten te drinken. Het leek wel een amerikaans feest (uit ervaring). We raakten al snel aan de praat met diverse gasten uit Duitsland, Engeland en Amerika. Uiteraar waren de eerste twee het meest relaxed en leed de amerikaan aan een onzekerheidscomplex, wat hij compenseerde met allerlei blaat-verhalen. Daar waren we niet echt van onder de indruk en hij werd ook onderbroken met het nieuws dat we naar een club gingen (MOOI). In de club bestelden we meteen 5 bier voor de gasten waar me mee stonden op dat moment en moesten maar liefst 20yuan afrekenen, wat een schamele 2 euro is! Ondertussen had het meisje dat ons in eerste instantie had uitgenodigd ons allang verlaten zonder ook maar een paar woorden te hebben gewisseld in de hele avond, maar wat geen gemis was. We raakten al snel aan de praat met anderen en besloten naar een andere club te gaan die dichtbij lag. Onderweg daarnaartoe raakten we aan de praat met de gastvrouw van de avond. Onze gezamenlijk interesse in de historie van het midden oosten en ons bezoek aan plaatsen vorig jaar, die zij ook had bezocht maakten haar dolgelukkig (ja op een heel enge manier). Haar vriend en samenwoonpartner was verre van blij met haar dronken toestand waarin zij verkeerde en op de manier waarom zij om onze nek hing. Wij voelden ons ook niet heel gemakkelijk onder deze situatie, maar ontmoetten al snel nieuwe mensen. Buiten deze 2e club stonden we met een overheerlijk biertje al snel te discussieren met 2 amerikaanse vrouwen en 1 amerikaanse kerel over politiek. Ik weet uit ervaring dat dat niet verstandig is, maar na wat biertjes klinkt dat als muziek in m'n oren. Het bleek erg gezellig te zijn en samen met de amerikaanse kerel (namen zijn niet relevant als je dronken aan het worden bent) hebben we een tot 5.00u in de ochtend staan praten.
De zondag was dus geen goede dag om de muur te beklimmen, maar in het hostel ontmoetten we twee nieuw zeelanders die ook de muur wilden beklimmen en informatie bij ons kwamen inwinnen over de beste lokatie. We besloten samen te gaan op maandag 26 september (noteer deze historische datum!). Na de avond ervoor weer een dvd gekeken te hebben lagen we enigszins op tijd in bed.
Na wat bussen en taxi's te hebben genomen, kwamen we aan bij Jinshanling. Vanaf dit punt zouden we 10km over de muur lopen naar Simatai. We konden het moeilijk geloven dat we eindelijk op de muur stonden, toen het zover was. We stonden gewoon OP de chinese muur!!! Een muur die ruim 5000km lang is en nooit ook maar enig nut heeft gehad! De mongolen kochten wachten om en liepen gewoon om de muur heen. Toch niet echt een sterk staaltje van het besteden van overheidsgeld. Maar om eerlijk te zijn, maakt dat de muur er niet minder mooi en indrukwekken om! De muur loopt over bergkammen met soms vertikale afgronden. Hoe het mogelijk is geweest en hoe het eruit moet hebben gezien met al de wachten en vuur 's nachts op alle wachttorens daar kunnen we alleen maar van dromen. Het eerste stuk was in vrij goede staat, maar al snel werd het meer klimmen en goed opletten waar je ging staan. De wachttorens staan redelijk dicht bij elkaar en dat maakt het uitzicht alleen maar aantrekkelijker. Er waren gelukkig niet veel mensen op de muur, behalve wat hordes nederlanders en wat losse stelletjes uit andere landen. Het was ook erg gezellig met onze twee nieuw zeelandse vrienden, die mooie verhalen hadden uit Japan waar zij een jaar hadden gewerkt.
We kunnen er verder niet veel over zeggen, een foto zegt meer dan 1000 woorden, maar zo is het al geweest met onze hele vakantie. Het is gewoon WEER compleet anders en wonderschoon, indrukwekkend en briljant!
Het was wel een zware dag, maar we hebben deze avond toch nog een filmpje gekeken met Peter. Peter is een van de twee nieuw zeelanders, zijn maat vertrok dezelfde avond al naar Hong Kong, Peter de volgende ochtend.
Na niet al te lang te hebben uitgeslapen op dinsdag, trok Rolf Sander op tijd z'n bed uit zodat we naar het mausoleum van Mao konden gaan. We haalden het maar net, omdat het sluit om 11.30u en 's middags niet open is op dinsdag. Daar konden we aansluiten met honderden chinezen en hier en daar een tourist. Bij de ingang was het nog mogelijk om een bloemmetje te kopen voor Mao, maar we konden de verleiding nog net weerstaan om geen respect te tonen aan deze mafkees. Ja hij zal vast ook wel goede dingen hebben gedaan, maar als je miljoenen mensen op je geweten hebt, dan ben je bij mij al snel in ongenade gevallen (sorry voor andersdenkenden, maar ik ben misschien wat kortzichtig ;) ). Toen we erlangs geleid werden, leek hij wel 'verrekte' dood, en dat voor de rest van zijn leven...
Het was fascinerend om te zien hoe groepen ouders hun kinderen opvingen die met groepen (klassen) Mao hadden gezien, alsof ze een diploma hadden gehaald, deze ouders waren zo trots. Het blijft een interessant fenomeen deze persoonsverheerlijking van Mao, terwijl wij toch anders leren. Ik vraag me ook serieus af of dat ooit zal veranderen, of dat ze misschien wel zo iemand 'nodig' hebben om te vereren?!
Deze middag zijn we toch nog maar even terug gegaan naar de silkmarket om toch nog even een kijkje te nemen. En alles was er nog, dus hebben we nog een paar kleine prullaria gekocht voor thuis. Op het moment dat we bij een kraam stonden om wat souvenirs te kopen voor anderen, kwamen we een echtpaar tegen waarvan zij bij de klm werkt. Daar kregen we even wat 'gestapo' verhalen te horen over de douane in Nederland. Dat was niet echt goed voor onze gemoedsrust en we zijn toch echt bang, dat we eruit gevist worden met onze nieuwe inkopen. Toen besloten we om toch maar niet zoveel te kopen (sorry thuisblijvers dat we jullie nu teleurstellen), aangezien we al een aardig risico lopen.
Deze dinsdagavond hebben we een paar biertjes gedronken in, jullie raden het al, the Tree. Daarna liepen we naar huis en kwamen we een dronken engelsman tegen die niet heel goed gemanierd was, maar wel mooie verhalen had. Dus gingen we nog maar een biertje drinken met deze stakker die liefdesverdriet had en hier bovendien alleen was. Na dit hilarische, en tevens stuitend, spektakel zijn we in ons hostel nog maar een filmpje gaan kijken met 2 amerikanen. Deze twee prima kerels begonnen net aan de reis die wij gemaakt hadden, dus we hebben ze wat tips kunnen geven en na al dit geouwehoer hebben we toch nog een film gekeken.
Woensdag 28 september, wat het NU is, wordt een rustig dagje. Misschien vanmiddag nog de Bell tower bezoeken en de Hutong wijk en morgen naar het Summer palace in noord west Beijing.
Maar veel belangrijker: OVERMORGEN, ja dat klinkt onwerkelijk voor ons, komen we naar huis. Naar het europese Shangri-La, naar Nuenen, naar Delft en Leiden. Naar onze familie, zussen, vrienden en uiteraard de twee allerliefste vriendinnetjes die je je maar kunt voorstellen!!!!
Mensen, fans en ander rondsurfend gespuis, we hebben jullie allemaal gemist en hier een fantastische tijd gehad. Het was zwaar, mooi, indrukwekken, vermoeiden, frustrerend en geniaal. Maar wat het mooiste is na zo lang reizen is hoe we iedereen missen en gemist worden en hoe iedereen ons zo gaat verwennen :D :D :D als we terug zijn. Dit houdt natuurlijk niet op bij 1 dag of week... Toch...????
Tot over een paar dagen en we love you all!

Rolf en Sander!