Ethiopie en Somalie

Mensen!

We zijn eergisteren aangekomen in het noorden van Somalie (Somaliland om precies te zijn). Na een vlucht van 2 uur in een oude Antonov-24. De vlucht was erg lawaaierig en koud aangezien ze vergeten waren de vliegtuigen te isoleren; maar goed, we hebben het overleefd.
Aangezien we in Addis geen tijd meer hadden om visa's te regelen voor een officieel niet-bestaand land zijn we op goed geluk maar gaan vliegen. Eerst wilden de Ethiopiers ons niet laten gaan, maar na wat 'leugentjes om bestwil' van onze kant mochten we toch inchecken.
In Somaliland aangekomen, op het vliegveld van Hargeisa, werden we direct voor het vliegtuig opgewacht door de minister van onderwijs (Khaalid's vader, ook wel Grote Baard genaamd :) ) en zijn gevolg; en werden onze visa's meteen geregeld. Terwijl de rest van het vliegtuig naar de douane moest en de baggage afhandeling, werden onze tassen direct in wat gepantserde 4WD geladen, en scheurden we er vandoor, richting het Maan Soor hotel. Hier kregen we allemaal ons eigen appartementje voor de komende tijd toegewezen; genieten geblazen dus. De komende dagen zullen we nog wat ministeries bezoeken, naar de kust gaan en naar Djibouti.

De afgelopen 17 dagen waren volledig gewijd aan Ethiopie. We hebben hier gekozen voor de Noordelijke route, welke erg veel cultuur bevat. Na een 4WD gehuurd te hebben met een Chat-kauwende en hoeren-bezoekende junkie, waar we in de loop van 2 weken wel van zijn gaan houden, gingen we op weg richting de 2e bron van de Nijl, Lake Tana. hier hebben we de Blue Nile Falls bezocht, en zoals eerder vermeld was dit echt een topdag!
Hierna zijn we naar het middeleeuwse Gondar gegaan, met haar kastelen, daarna naar Aksum met de oude obelisken en de kerk waarin de ark van het convenant zou liggen. Dit waren allemaal erg mooie dagen vol met cultuur en natuur (Simien Mountains). Wat het meest is bijgebleven is echter de interactie met de Ethiopische mensen zelf; een ongeloofelijk lief volk en helaas ook schandalig arm. Eerst zag ik de armoede niet, mede omdat alle mensen vriendelijk lachtten en te trots zijn om hun armoede te laten zien, maar als je een klein kind wat eten geeft, of 's avonds door de steden loopt en goed kijkt in steegjes waar half naakte kinderen liggen te rillen van de kou wordt het ineens allemaal wat duidelijker. In Lalibela, bekend om de in rotsen uitgehakte kerkjes, hebben we 4 jongetjes 's nachts voorzien van eten, kleding en wat geld, en als dank kregen we het enige wat ze zelf hadden, wat kettingkjes; dit was behoorlijk confronterend maar ook hartverwarmend.
Ethiopie was tot nu toe het mooiste land, met de vriendelijkste bevolking, en wederom een land wat ik iedereen aan kan raden, en zelf ook snel weer naar terug wil.

Dit was 'm weer voor deze keer; komende keer het laatste bericht, dan over Somalie en Djibouti en dan ben ik al weer bijna thuis, ook mooi!