Jungle Experience

Na mijn motorongeluk heb ik nog twee weken in Bamako, Mali, doorgebracht. Ik doodde de tijd hier met internetten, skypen, lezen en wat kletsen met de backpackers in de Mission Catholique. Toen ik me lichamelijk weer iets beter voelde (ik had ook toestemming nodig van de verzekering) heb ik het vliegtuig gepakt naar Niamey, Niger. Hier heb ik nog een goede vijf dagen doorgebracht voordat ik me weer bij de rest van de groep kon voegen. Het samenkomen was erg leuk, iedereen had veel verhalen te vertellen, en de groep was weer compleet. Na twee dagen zijn we weer vertrokken, ik ditmaal als vaste passagier in de auto.
In de weken hierna hebben we Nigeria doorkruist, een erg vreemd land met veel tegenstellingen. Het ziet er veel moderner uit dan de vorige landen, maar de electriciteitsvoorzieningen en de watertoevoer waren slechter dan ooit. De mensen zijn erg aardig, ondanks alle slechte verhalen die we gehoord hebben over het land zelf (de meeste ontvoeringen ter wereld, de zwarte Taliban).
De grensovergang van Nigeria naar Kameroen ging nog redelijk goed. Hierna kwamen we vast te zitten op 80 kilometer ‘weg’, later door enkele doorgewinterde Trans-Afrika gangers, de slechte wegen die ze ooit zijn tegengekomen, genoemd. De auto kwam velen malen vast te zitten, en zo moesten de lokalen Afrikanen ons velen malen helpen. Doordat uiteindelijk alle drie motoren ermee ophielden (één had een verbrande koppeling en de andere twee hadden een geblokeerde kettingkast door al het klei en modder), waren we zelfs genoodzaakt in de jungle te overnachten. De volgende dag heeft een vrachtauto onze motoren meegenomen (eerst die van Doenan, de daaropvolgende nacht de andere twee). De groep was inmiddels opgesplitst in drie groepen, overal en nergens diep in de Kameroenese jungle. Een mooie ervaring.
Na dit avontuur kwamen we voor een dilemma te staan. De discussie ging over de oversteek door Centraal Afrika naar het Oosten, waar we weer velen projecten op ons hadden wachten. Door het regenseizoen waren de wegen vrijwel onbegaanbaar en de recente ontwikkelingen in de Centraal Afrikaanse Republiek (rebellen hebben ondertussen grote delen van het land overgenomen, en alternatieve routes waren ook geen optie door de al decennia durende oorlogen in de Congo, Tsjaad, Soedan en Noord Oeganda) zorgden ervoor dat we alle voertuigen op een containerschip hebben moeten zetten richting Mombasa, Kenia.
Uiteindelijk zijn Doenan en Bogdan naar de Centraal Afrikaanse Repulbiek gevlogen om daar de universiteit te bezoeken. Uudzuu, Hans, Robbert-Jan en ik hebben het vliegtuig gepakt naar Kampala, Oeganda. Hier aangekomen zijn Uudzuu en ik naar Kibale National Park in West Oeganda gegaan om het project voor onze hoofdsponsor, Eon, te verslaan. We hebben een script geschreven en afspraken gemaakt en zijn toen drie dagen lang interviews af gaan nemen en Chimpansees in de jungle gaan filmen (Hans en RJ waren hier ook bij). Dit filmpje is voor de Nederlandse televisie, en natuurlijk zal een apart filmpje te bewonderen zijn op www.africalive.nl. Na vorig jaar al de Gorilla’s in het wild gezien te hebben in Rwanda, was dit wederom een onvergetelijke ervaring. Mensapen zijn toch wel de leukste dieren om naar te kijken, omdat alles wat ze doen zo herkenbaar is (niet bij mezelf natuurlijk, maar in mijn directe omgeving, bij vrienden en familie enzo).
We zitten nu in het Backpackers Hostel in Kampala. We zorgen dat alles voor de media de komende dagen de deur uit kan en dat we helemaal klaar zijn met de voorbereidingen voor de komende twee projecten de komende tien dagen. Morgen komen Bo en Doenan hierheen en dan gaan we met ons nieuwe busje (gehuurd voor de komende maand) op weg naar Zuid Kenia, naar Amboseli National Park (met geniale uitzichten op de Kilimanjaro).

Helaas kan ik er voor de derde keer op rij weer niet bij zijn, maar ik wil bij deze mijn vader feliciteren net zijn 67e verjaardag (morgen). Pap, een fijne dag gewenst en tot eind oktober/begin november.