A river not te be trifled with!

De laatste anderhalve week is er weer veel gebeurd met als hoogtepunten ons wederzien met Khaalid en Theo, het wildwater raften op de witte Nijl in Uganda, de reis naar Ethiopie en de Blue Nile Falls.

In Uganda hebben we niet veel meer gedaan omdat Agnes en ik de nacht voordat onze vrienden kwamen ziek werden. Dit ziek zijn bleef helaas een aantal dagen aan, maar gelukkig werden we hierin vergezeld door Theo en later bleek ook Eelke solidair. De altijd frisse Khaalid lijkt vooralsnog overal tegen te kunnen.
De laatste dag in Uganda bleek een echt hoogtepunt, en helaas ook een dieptepunt. We gingen white water raften op de Nijl, een van de wildste stukken rivier ter wereld (grade 5!).
De dag begon erg goed met een aantal grade 4 en 5 rapids waar Theo als enige uit de boot viel en in het kolkende water verdween. De reddingsboot ging hier ook lek, waardoor we van boot moesten wisselen en echt een 'crappy' raft kregen. Omdat deze boot zelf ook half lek was, sloegen we de rest van de ochtend niet meer om, wat voor wat irritaties zorgde aan onze kant. Tijdens de lunch hebben we dit aangekaart bij de Australische leiding en kregen we een andere boot. 's Middags kwamen we nog langs stroomversnellingen met namen als de 'Dead Dutchman' en de 'Bad Place'. Bij deze laatste rapid kregen we de instructie NIET door het midden te gaan, want dat was grade 5 en nu erg gevaarlijk. Helaas maakte we niet genoeg vaart en kwamen we er precies in. De boot sloeg dus om (waar we om gevraagd hadden) en iedereen viel eruit. Ik bleef iets van 15 seconden onder (leek minuten). Toen ik boven kwam en een beetje adem kon halen werd ik weer naar beneden gezogen en dat ging zo even door, ik dacht echt dat ik er geweest was! Toen ik een minuut later, ik had nul energie meer, ook nog dacht dat ik weer terug gezogen werd begon ik te hyperventileren en werd gelukkig gered. Agnes heeft het helaas nog erger gehad, en was volgens de organisatie zeker een minuut onder (het werd zelfs zwart voor d'r ogen).
Gelukkig hebben we het er allemaal zonder kleerscheuren van afgebracht, maar Khaalid, Agnes en ik zijn voorlopig wel klaar met raften. Los van de laatste rapid was het wel weer een hoogtepunt van de vakantie.

Die nacht hebben we het vliegtuig gepakt naar Ethiopie, omdat het noorden van Uganda (met de kinderlegers van Joseph Kony), het zuiden van Sudan (met de burgeroorlog die al jaren duurt) en het noorden van Kenia (gewapende rebellen) erg onrustig zijn op dit moment.
De eerste dag hebben we 'Lucy in the sky' in het museum gezien (een van de oudste en meest complete homonide ter wereld), gepraat met een blanke Zimbabwaan die op olifanten jaagt en onze reis door Noord-Ethiopie geregeld (2 weken met een 4WD).
Gisteren zijn we naar Bahir Dar geweest, aan het Tana meer (met de bron van de blauwe Nijl), en hebben daar de Blue Nile Falls bezocht, een enorme waterval in een sprookjeslandschap. Hier hebben we de hele dag wat rondgelopen door de grasheuvels met herders en door een dorpje met geweldig lieve mensen. Dit was echt een dag om nooit te vergeten (misschien wel de leukste van de vakantie).
We zitten nu in Gondar in het noorden en de komende dagen reizen we nog naar Aksum, Lalibela en van alles er tussenin, maar daarover volgende keer meer.
Ik vind Ethiopie nu al een van de mooiste landen tot nu toe (ongeloofelijk groen), met geweldige mensen, en zie nu al uit naar de komende weken.

Foto's volgen zo snel mogelijk. Iedereen bedankt voor de leuke berichtjes, en tot snel!