Huayna Potosí, 6088m

Na een week hard werken was het dan eindelijk tijd voor een week vakantie. Tas en Thijs besloten om het vliegtuig naar Buenos Aires, Argentinië te pakken; Gunnar, Agnes en ik gingen naar La Paz om de Huayna Potosí (6088m) te beklimmen. Om de tijd te doden, we moesten namelijk acclimatiseren vanwege de hoogte, hebben we wat cultuur gesnoven aan het Titicacameer en zijn we naar Peru gegaan op onze visa’s te verlengen. Verder hebben we Chacaltaya (5440m) beklommen, de hoogste skipiste ter wereld, en liepen we in La Paz nog twee vrienden van Theo tegen het lijf, Rutger en Violet.

Tiahuanaco is Bolivia’s belangrijkste archeologische bezienswaardigheid. Helaas is er erg weinig bekend over de mensen die de stad hebben gebouwd, maar er zijn veel overeenkomsten met het veel latere Incarijk. De plek zelf viel erg tegen; de zonnepoort was klein en stond redelijk op zichzelf met een lelijk hek eromheen. De rest van de ruines waren erg beschadigd en de grote piramide was een grap (toen we vroegen waar ie was, kregen we te horen dat we er al op stonden).
Voor dat we Tiahuanaco bezochten, het ligt erg dicht tegen Peru aan, zijn we onze visa’s gaan verlengen. We dachten dat de grens oversteken en meteen weer terug gaan de snelste en slimste oplossing zou zijn; helaas dachten de Peruanen daar anders over. Het eerste verhaal dat ze ons voorschotelde was dat we 24 uur moesten wachten, daarna vertelde ze ons dat we via een andere grensovergang, een paar uur verderop met de bus, dezelfde dag nog het land konden verlaten; Tiahuanaco zat er dus niet meer in. Na ons erg opgewonden te hebben over dit bureaucratische gezeik werd ons aangeboden dat we voor $10 per persoon meteen weer terug konden (één zielig stempeltje dat niemand controleert), en dat hebben we dan maar gedaan.

Na de ‘culturele uitspattingen’ en de top van Chacaltaya bereikt te hebben was het tijd voor hetgeen we gekomen waren, de Huayna Potosí. De eerste dag zou in het teken staan van ijsklimmen. Helaas kwamen we tijdens onze wandeling, van het eerste kamp op 4700m hoogte naar de gletsjer, in een sneeuwstorm terecht en ging dit avontuur dus niet door. Dag twee zijn we met onze 15kg zware tassen naar ‘high camp’ geklommen op 5130m hoogte, vanwaar we diezelfde nacht om 00.30u zouden vertrekken naar de top. Helaas gooide wederom een sneeuwstorm roet in het eten. De volgende ochtend om 6.00u ging de storm liggen en konden we vertrekken. De top zat er helaas niet meer in, in verband met lawinegevaar later op de dag, als de temperatuur toenam. Wel zijn we naar wijlen ‘Campo Argentina’ (dit kamp op 5600m hoogte is een aantal jaar geleden voorgoed gesloten nadat een Israëlische toerist ging plassen en hierna nooit meer is gevonden; het barst hier dan ook van de oneindig diepe gletsjerspleten waar we ook een aantal keer overheen moesten klimmen) gelopen door een meter sneeuw. Aangezien Agnes ’s ochtends ziek werd en over moest geven is ze niet meer mee gegaan tot aan de ijswand op 5700m hoogte; wel heeft ze de eerste sneeuwhelling nog meegepakt, welke erg zwaar was.
Gunnar, ik en de gids Mario vonden het bij de ijswand wel welletjes geweest, en hebben besloten om terug te keren (de meters dikke sneeuwlaag en de brandende zon waren, naast het toenemende lawinegevaar, de beslissende factoren hierin; en natuurlijk hadden we geen zonnebrandcrème meegenomen).
Beneden aangekomen kwamen we erachter dat we onwijs verbrand waren, en tegen vijven werd ik nog beloond met sneeuwblindheid voor een aantal uur (ik was namelijk vergeten m’n zonnebril op te zetten voor een uur op de sneeuwhelling). Ondanks de teleurstelling dat we de top niet hebben kunnen bereiken was de tocht toch zeker een succes te noemen. De uitzichten waren echt weer ‘top of the bill’, en de sportieve uitdaging was ook zeker weer de moeite waard (we zijn zelden zo diep gegaan).
Het was kortom weer een mooi avontuur, wat de zin om andere toppen te bedwingen weer verder heeft aangewakkerd (zeker ook bij Gunnar).

Ik zou zeggen, kijk even naar de foto’s, want die zijn zeker wéér de moeite waard.
En iedereen nog bedankt voor de reacties van de vorige keer!